حافظ بیا دوباره غزل کهنه رو بر انداز
شعرم حدیث تکرار تو بیا طرح دیگر انداز
بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم
همه کهنه بر کنیم از نو جامه تازه ای بپوشیم
به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم
be khoonkhahiye del az joharo ghalam khanjari besazim
به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم
be sad lashgar ghazal fatehane ta ghalbe gham betazim
هنوزم گرم نفسهام هنوزم سرشارم از عشق
اما وقت خوندنم نیست اما جای موندنم نیست
مردم از این همه گفتن شعر سرد عاشقونه
من غلام اسمیم که تا همیشه بی نشونه
بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم
همه کهنه بر کنیم از نو جامه تازه ای بپوشیم
به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم
be khoonkhahiye del az joharo ghalam khanjari besazim
به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم
be sad lashgar ghazal fatehane ta ghalbe gham betazim
حافظ مددی کن که دمی مانده از تو آهی
خاکم به زیر پاتا برسم با تو تا صُراحی
من یه رودم یه رود به سد نشسته
تن پاک و خسته ام توی دست این صخره ها شکسته
من یه شعرم یه شعر بلند پرواز
رها میشدم اگه گم نمیشدم توی شهر آواز
بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم
همه کهنه بر کنیم از نو جامه تازه ای بپوشیم
به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم
be khoonkhahiye del az joharo ghalam khanjari besazim
به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم
be sad lashgar ghazal fatehane ta ghalbe gham betazim
ترانه آهنگ روایت از ستار
بیا تا دوباره از چشمه غزل جرعه ای بنوشیم
همه کهنه بر کنیم از نو جامه تازه ای بپوشیم
به خونخواهی دل از جوهر و قلم خنجری بسازیم
be khoonkhahiye del az joharo ghalam khanjari besazim
به صد لشگر غزل فاتحانه تا قلب غم بتازیم
be sad lashgar ghazal fatehane ta ghalbe gham betazim
